Drie Enschedese onderwijsinstellingen, het Stedelijk Lyceum, Bonhoeffer College en ROC Twente, bundelen in 2004 hun krachten om te komen tot de realisatie van een nieuwe vmbo-school op twee locaties aan de Wethouder Beverstraat. Door IAA architecten is hiertoe een uniek en vernieuwend architectonisch schoolconcept ontwikkeld. MTD landschapsarchitecten kreeg in 2005 van HEVO projectontwikkeling opdracht om in aansluiting hierop een ontwerp op te stellen voor de inpassing van de scholen en inrichting van de terreinen. Belangrijke aandachtspunten zijn de verankering van de schoolgebouwen in hun stedelijke omgeving en de vormgeving van een daklandschap dat voor de scholieren een betekenis zou krijgen als pauzeruimte. In het kader van een kunstopdracht is hierbij voor de inrichting van het dak samengewerkt met Floris Schoonderbeek.

het ontwerp
Het architectonisch concept voor beiden locaties is te beschrijven als een groot L-vormig, flexibel in te delen bouwvolume met een informele entree aan de binnenzijde en een representatieve entree aan de buitenzijde. Om voldoende licht in het gebouw te brengen zijn perforaties of patio’s aangebracht, die vooral een betekenis hebben als kijktuinen en worden gekenmerkt door een artificiële inrichting.
Beiden schoolgebouwen zijn met hun context verankerd door een continue beeld van eiken in gras. Zij worden aan de binnenzijde ontsloten voor auto’s en langzaam verkeer, waarbij het parkeren middels hoge beukenhagen wordt geordend in een streng regime met één hoofdrichting. Het langzaam verkeer vormt hier de belangrijkste verkeersstroom; schegvormige verhardingsvlakken ontsluiten de fietsenstalling, de informele entree en een entreeplein.

Het entreeplein heeft binnen het schoolcomplex een belangrijke betekenis als ontmoetingsplek voor leerlingen en docenten en wordt gemarkeerd door een honingboom in een verhoogd boomeiland met zitrand.

Op het dak van de schoolgebouwen staan 3 ronde, futuristische paviljoens, die middels open trappenhuizen zijn verbonden met de onderbouw. Op het dak zijn in deze paviljoens de kantines gesitueerd; kantine en aangrenzend houten terras waarborgen de samenhang tussen schoolgebouw en daktuin.

Het daklandschap maakt zich met nadruk los van de schoolgebouwen en is vormgegeven als een zacht golvend graslandschap; het heeft een belangrijke betekenis als vrije ruimte en ontmoetingsplek. De inrichting roept een illusie op van natuur en vrijheid met in de grasvlakken uitgespaarde, eveneens golvende, roodbruine vlakken rubbergranulaat. De kunstuiting geeft extra inhoud aan de ontmoeting van hoog en laag, natuur en cultuur; het gras transformeert wat betreft vorm, maat en materiaal. Er ontstaat een landschap met bovenmaatse halmen, waar je je terug kunt trekken of juist ontmoetingen kunt aangaan; ‘het spiekveld’. Bolle spiegels, die op gekromde stelen in de halmenvelden staan, versterken dit effect.